Maliye Bakanlığı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun (KDV)  9/1. maddesine istinaden  vergi alacağını güvence altına almak amacıyla, ikametgâhı, işyeri, kanuni merkezi ve iş merkezi Türkiye’de bulunmayanların yanı sıra, gerekli gördüğü diğer hallerde işleme taraf olanları (kendine mal teslim edilen veya hizmet ifa edilen kişi ve kurumlar) verginin tam olarak kesilip ödenmesinden ve bununla ilgili diğer ödevleri yerine getirmekten mükellef gibi sorumlu tutabilme yetkisine sahiptir. Bu kapsamda işgücü hizmet alımlarıyla ilgili olarak 91, 96, 97 ve en son 117 seri numaralı Katma Değer Vergisi Genel Tebliği (KDVGT) yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. 01.05.2012 tarihi itibariyle yürürlüğe giren 117 seri numaralı KDVGT ile KDV’de tevkifat uygulaması yeniden tanzim edilmiştir.

Gerçek veya tüzel kişiler faaliyetlerini icra ederken işgücü hizmetlerini, kendilerine hizmet akdi ile bağlı ücretli statüsünde hizmet erbabı çalıştırarak temin etmek yerine, alt işverenlerden veya bu alanda ya da başka alanlarda faaliyette bulunan diğer kişi, kurum, kuruluş veya organizasyonlardan temin etme yoluna gidebilmektedirler. Dışarıdan işgücü temini tevkifat kapsamında olup, tevkifat işlemi yapılabilmesi için;

1. a) Temin edilen elemanların, hizmeti alana ücretli statüsünde hizmet akdiyle değil, hizmeti veren firmaya ücretli statüsünde hizmet akdiyle bağlı olması,
2. b) Temin edilen elemanların, hizmeti alanın sevk, idare ve kontrolü altında çalıştırılması gerekmektedir.

Bu bağlamda çalıştırılacak elemanların işletmenin mal ve hizmet üretimi safhalarından herhangi birinde çalıştırılması halinde, sevk, idare ve kontrolün hizmeti alan işletmede olduğu kabul edilecektir. Keza işgücü temin hizmetinin varlığı tespit edilirken; hizmetin ifasında kullanılan elemanların işgücü temin hizmetini veren firmanın bünyesinde bulunması ve ona hizmet akdiyle bağlı olması, hizmeti alanın sevk, idare ve kontrolü altında çalıştırılması gibi karineler göz önünde bulundurulacak, bu hususların varlığı, taraflar arasında bir sözleşme yapılmışsa bu sözleşmedeki hükümler veya sözleşmeye bağlı teknik şartnamedeki açıklamalar da dikkate alınarak tespit edilecektir. Dolayısıyla bu işlemin hukuki olarak bir anlam ifade etmesi bakımından muhakkak surette sözleşmeye dayandırılması gerekmektedir. Zira tevkifatın kapsamı sözleşmeye göre belirlenmektedir. Sözleşme yapılmaması halinde elemanın sevk ve idaresi ve kontrolü hizmeti alan firmada kabul edilerek tevkifat yapılması istenilecektir.

İşgücü temin hizmetine konu taraflar, herhangi bir işlemde tevkifat uygulanıp uygulanmayacağını değerlendirirken aşağıda yer alan hususları dikkate almalıdırlar:

1. a) Sağlanan işgücü, kiracı durumundaki işverenin sahibi bulunduğu yerlerde işgücü hizmetini verip vermediği,
2. b) Sağlanan işgücünün kiracı konumundaki işverenin emir ve talimatları altında çalıştırılıp çalıştırılmadığı,
3. c) Sağlanan işgücünün mal veya hizmet üretimine dönük kullanılıp kullanılmadığı,
4. d) Sağlanan işgücünün kiracı konumundaki işletmede normal şartlarda bordrolu olarak çalıştırılması gerekip gerekmeyeceği

Katma Değer Vergisi Kanunu’na göre; genel bütçeli idareler dışındaki vergi sorumluları yani işgücü hizmeti satın alan alıcılar, 9/10 oranında tevkif ettikleri işgücü hizmetine ilişkin vergiyi, 2 No’lu KDV beyannamesi ile, hizmet temin edilen dönemi takip eden ayın 24’üne kadar beyan ve 26’sına kadar ödemek zorundadırlar.

Aşağıda sıralanan kurum, kuruluş ve işletmelerin işgücü hizmeti vermeleri durumunda, işgücü hizmet tutarları üzerinden hesaplanan katma değer vergisi tevkifat dışında tutulmuştur.

1. Genel bütçeye dahil daireler, katma bütçeli idareler, il özel idareleri, belediyeler ve bunların teşkil ettikleri birlikler,
2. Döner sermayeli kuruluşlar,
3. Kanunla kurulan kamu kurum ve kuruluşları,
4. Üniversiteler (vakıf üniversiteleri hariç)
5. Kanunla Kurulan veya tüzel kişiliği haiz emekli ve yardım sandıkları,
6. Bankalar ve katılım bankaları,
7. Kamu iktisadi teşebbüsleri,
8. Özelleştirme kapsamındaki kuruluşlar,
9. Organize sanayi bölgeleri ile menkul kıymetler, vadeli işlemler borsaları dahil bütün borsalar,
10. Yarıdan fazla hissesi doğrudan yukarıda sayılan kurum ve kuruluşlara ait olan kurum, kuruluş ve işletmeler.

İşgücü hizmet alımları sonucu 9/10 oranında KDV tevkifatı yapan mükelleflerin bu işlemlerle ilgili olarak KDV iadesi talep etmeleri halinde, bu hususun verilecek olan KDV beyannamesinde belirtilmesi gerekmektedir. İade işlemleri banka teminat mektubu veya vergi inceleme raporu karşılığında, ilgili tebliğle istenen belgelerin eklenmesi suretiyle yapılmaktadır.

Günümüzde özellikle internetin yaygınlaşması ile birlikte her türlü verinin kolaylıkla iletilebilmesi ve düşük maliyetli olması nedeniyle elektronik posta (e-posta) ülkemizde ve tüm dünyada en fazla kullanılan iletişim araçlarından biri haline gelmiştir. Halen kullanılan standart elektronik posta (SEP) yolu ile iletişim, hukuken kabul edilmeyen ve teknik olarak fazla güvenli kabul edilmeyen, gönderici ve alıcı kimliklerinin ve zamanının sağlıklı olarak tespit edilemediği bir iletişim şeklidir. Kayıtlı elektronik posta (KEP) (Registered E-Mail: REM, Certified E-Mail: CEM), kısaca yasal olarak geçerli ve teknik olarak güvenli elektronik posta olarak tanımlanmaktadır.  KEP sistemi, yasal geçerli güvenli elektronik imza ve zaman damgası kullanılarak, “kayıtlı e-posta hizmet sağlayıcı (KEPHS)” sayesinde, bir elektronik postanın iletildiğini garanti altına almakta, gönderen ve alan tarafların kimliklerini, gönderilen iletinin ve eklerinin başkalarınca değiştirilmediğini, gönderim zamanını tespit edebilmeyi ve bunlarla ilgili yasal geçerli kesin delil üretebilmeyi sağlamaktadır. Bu sistem sayesinde resmi, özel ve ticari tüm uygulamalarda şirketler ile gerçek kişiler arasında ve kurum içi her türlü yazışma, belge paylaşımı, sözleşme, tebligat, ihtar/ihbar, e-fatura, telefon görüşme dökümleri, banka talimatları, hesap ekstreleri, kredi kartı ekstre gönderimleri, siparişler, ihale teklifleri, e-ticaret işlemleri gibi beyanname, bildirge, başvuru, ihtar, ihbar, bildirim vb. her türlü belge veya yazı kurum, kuruluş ve şahıslar arasında elektronik olarak gönderilip alınabilmektedir.

2000’li yılların başından itibaren KEP sistemi AB ülkeleri İtalya, Fransa, Almanya, Belçika, İspanya, İsveç ve ABD gibi ülkeler tarafından gerekli yasal düzenlemeler yapılarak bu hususta uygulamaya geçilmiştir. KEP sisteminin, ülkemizde e-ticaret ve e-devlet uygulamalarının yaygınlaşmasını önemli oranda hızlandırarak önemli ölçüde tasarruf sağlayacağı ve e-dönüşümden beklenen faydaları elde etmede önemli bir araç olacağı tahmin edilmektedir. Anılan sistem sayesinde özellikle kağıt, arşiv, postalama ve işlem maliyetlerinin düşürülmesi ve zaman kayıplarının azaltılmasıyla bürokrasinin daha etkin işlemesine, resmi ve ticari işlemlerin hızlı yapılmasına, ticari faaliyetlerin verimli yürütülmesine ve çevrenin korunmasına yüksek oranda katkı sağlanması beklenmektedir.

Bu konuda ülkemizde de gerekli mevzuat düzenlemelerine gidilmiş ve 09 Ocak 2011 tarih ve 27820 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan “Tebligat Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ile, Tebligat Kanunu’na eklenen “Elektronik Tebligat” başlıklı 7/a maddesine göre, Tebligata elverişli bir elektronik adres vererek bu adrese tebligat yapılmasını isteyen kişiye, elektronik yolla tebligat yapılabileceği gibi, anonim, limited ve sermayesi paylara bölünmüş komandit şirketlere de elektronik yolla tebligat yapılabilme imkanı getirilmiştir. Keza 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren Yeni Türk Ticaret Kanunu’na göre 19 Ocak 2013 tarihinden itibaren Anonim, Limited ve Sermayesi Paylara Bölünmüş Komandit Şirketlere elektronik yolla tebligat yapılması zorunlu hale getirilmiştir. Gerçek kişiler ve diğer tüzel kişiler ise elektronik tebligattan isteğe bağlı olarak yararlanabileceklerdir. Ayrıca “kendilerine zorunlu olarak elektronik yolla tebligat yapılması gereken muhataplara, elektronik tebligatın zorunlu bir sebeple yapılmaması halinde, kanunda belirtilen diğer usullerle tebligat yapılır. Bu tebligatta ayrıca, müteakip tebligatların elektronik ortamda yapılacağı” ifade edilmiştir.

Sonuç olarak, Kayıtlı Elektronik Posta Sistemi;

1. a) Bir e-postanın elektronik imza ve zaman damgası kullanılarak, ekleriyle birlikte gönderildiğini ve içeriğinin değişmediğini ispat etmektedir.
2. b) Resmi yazışmalar elektronik ortama taşınmaktadır.
3. c) Gönderim/alım zamanı inkar edilememektedir.
4. d) Elektronik belgeler güvenli bir ortamda iletilir ve saklanmaktadır.
5. e) E-tebligat, e-fatura, e-bildirge, e-sözleşme gibi uygulamalarda kullanılmaktadır.

Belirli bir işi görmek veya mal varlığını yönetmek için tayin olunan kimseye “Kayyım” denilmektedir. Türk Medeni Kanunu’nun 403. maddesinde zikredilen durumlara göre Kayyım, kanunda yazılı hallerde, ilgililerin müracaatı üzerine veya doğrudan doğruya sulh mahkemeleri tarafından tayin edilmektedir. Sulh mahkemesi tarafından doğrudan tayin olunan kayyıma kanuni, ilgililerin talebi ile tayin olunan kayyıma ihtiyari kayyım denilmektedir. Birden fazla kişi arasında hukuki durumu çekişmeli olan bir malın, çekişme sonuçlanıncaya kadar emanet olarak bırakıldığı kimse veya haczedilen her türlü malın depolandığı depo veya antrepo gibi yere de “Yediemin” ismi verilmektedir.

Vergi Usul Kanunu’nun 164. maddesinde, “Ölüm, işi bırakma hükmündedir. Ölüm, mükellefin mirası reddetmemiş mirasçıları tarafından vergi dairesine bildirilir. Mirasçılarından herhangi birinin ölümü bildirmesi, diğer mirasçıları bu ödevden kurtarır” denilmektedir. Sözü edilen yasanın bir gereği olarak mükellefin vefatı işi bırakma olarak kabul edilmiş ve dolayısıyla mirası reddetmemiş olan kanuni mirasçılarının mükellefiyetle ilgili bilgileri tamamlamaları ve bu yönde hareket etmeleri vurgulanmıştır. Ancak yasal olarak mirasçıların tespit edilmesinin imkansız olması halinde, murise ait vergisel ödevlerin yerine getirilmesi için yetkili sulh mahkemeleri tarafından belirlenen yönetim kayyımı tayin edilmektedir.

Yediemin ile ilgili uygulama ise Borçlar Kanunu’nda tafsilatlı olarak izah edilmiştir. Mezkur yasanın 464. maddesi hükmüne göre, yedieminlere kendilerine teslim edilen malların korunması ile ilgili bütün masrafların hak sahipleri tarafından karşılanacağı ve kendilerine teslim edilen mallarda bir zarar meydana gelmesi durumunda bu zararı temin mecburiyetinde oldukları açıkça belirtilmiştir. Anılan yasanın 465. maddesinde yedieminlerin hak sahiplerinden izin almadıkça kendilerine bırakılan malları kullanmaları yasaklanmıştır. Borçlar Kanunu’na göre yedieminlik uygulamasında üç ana unsur bulunmaktadır. Bunlar;

1. Yediemin, kendisine koruması için mal teslim edilen kişidir.
2. Mal teslim eden kişi veya kişiler, üzerinde hak iddia edilen mal veya mallardan kimin istifade edeceği veya hak sahibinin tespit edileceği zamana kadar sahipliği şüpheli olan malı teslim eden kişi veya kişilerdir.
3. Yediemine bırakılan ve bu tarih itibariyle hak sahibi konusunda karar verilmemiş olan mal.

Esas itibariyle yediemin, bir mal üzerinde hak iddia eden birden fazla kişinin hak sahibinin tespiti amacıyla dava açılan malı teslim alarak mevcut hali ile koruma ve hak sahiplerinin mağduriyetlerine neden olmamakla görevlendirilmektedir.

Kayyımlara, yaptıkları hizmetlerden ötürü 193 sayıl Gelir Vergisi Kanunu’nun 61,94,103 ve 104. madde hükümlerine istinaden gelir vergisi tevkifatı yapılması, tevkif edilen vergilerin ertesi ayın 23. günü akşamına kadar, ödeme veya tahakkukun yapıldığı yerin bağlı olduğu vergi dairesine bildirilmesi ve 26. günü akşamına kadar da ödenmesi zorunludur. Yedieminlere ödenen ücretler ücret olarak vergilendirilmelidir. Yedieminlere ücret ödeme durumundaki adli mercilerin Gelir Vergisi Kanunu’nun 94. maddesi uyarınca vergi tevkifatı yapmaları gerekmektedir. Ancak anılan yasanın 100.maddesinin “Genel bütçeye dahil idare ve müesseseler yaptıkları vergi tevkifatı için beyanname vermezler” hükmüne göre bu ücretler üzerinden vergi gelirleri hesabında göstermek suretiyle gelir kaydetmeleri yeterli görülmüştür.

“Sanayi ve Ticaret Bakanlığı 2008 yılı faaliyet raporuna göre, elektronik imzayla 2008 yılında 54 bin 214 işlem yapıldı. Atılmayan imza ve paraf sayısı 2 milyon 607 bini aştı. 1 milyon 937 bin 110 adet A4 kağıdı tasarruf edildi. Rapordaki verilere göre, tasarruf edilen A4 kağıdı yaklaşık 9,4 ton. Bu miktarda kullanılmış kağıt çöpe atılmayıp geri kazanıldığı ve kağıt üretiminde tekrar kullanıldığında yaklaşık bin 600 yetişmiş çam ağacının kesilmesi, 3 bin 382 ton sera gazı karbondioksitin atmosfere atılması, 385 bin 194 kwh elektrik enerjisinin israf edilmesi önleniyor. Raporda, e-imza uygulamasına geçilmesiyle 5 milyon 154 bin lira noter ücretinin tasarruf edildiği, ödenmeyen tahmini iş takibi ücretinin ise yaklaşık 60 milyon lira olduğu” ifade edilmiştir. 2008 faaliyet raporundaki veriler bunlar olduğuna göre, geçen sürede ne kadar kazanım elde edildiği daha iyi anlaşılacabilecektir.

Kağıt tabanlı işlemlerin ve bunu takip eden süreçlerin iyileştirilmesi veya ortadan kaldırılması amacı güden elektronik imza (e-imza); “Başka bir elektronik veriye eklenen veya elektronik veriyle mantıksal bağlantısı bulunan ve kimlik doğrulama amacıyla kullanılan elektronik veri” olarak tanımlanmıştır. 23 Ocak 2004 tarihli Resmi Gazete’de yayımlandıktan  6 ay sonra yürürlüğe giren 5070 Sayılı “Elektronik İmza Kanunu”nda izah edilen “elektronik imza”, mahiyeti itibariyle “sayısal imza” anlamına gelmekte olup, elle atılan imzaların, tarayıcıdan geçirilmiş hali olan sayısallaştırılmış imzaları, kişilerin göz retinası, parmak izi ya da ses gibi biyolojik özelliklerinin kaydedilerek kullanıldığı biyometrik önlemleri içeren elektronik imzaları veya bilginin bütünlüğünü ve tarafların kimliklerinin doğruluğunu sağlayan sayısal imzaları içermektedir. 5070 sayılı Elektronik İmza Kanunu’nda; güvenli elektronik imza, elle atılan imzaya eşdeğer kabul edilerek elektronik imza ile oluşturulmuş verilerin aslında senet hükmünde olacağı belirtilmiştir. Kanunların merasimi ya da üçüncü tarafların şahitliğini gerek gördüğü emlak alım-satımı, veraset ve intikal, evlenme vb. işlemler dışındaki tüm işlemlerde elektronik imza kullanılabilmektedir.

Mersis ve e-devlet uygulamaları başta olmak üzere, tüm kamu ve bankacılık işlemleri ile, finans, sigortacılık, belediye ve ticaret sektörleri ile elektronik posta, elektronik sözleşme ve en önemlisi kısa vadede hızlı bir şekilde uygulama alanı bulması kuvvetle muhtemel olan e-fatura ve e-defter uygulamasında büyük öneme sahip olan e-imzanın önemi gittikçe artmakta ve zorunlu bir hal almaktadır. Zamanla tüm işlemler e-imza ile yapılır hale gelecektir. Günümüzde elektronik imza, imza oluşturma araçları olarak ifade edilen; elektronik imza oluşturmak üzere kullanılan yazılım ve akıllı kart veya token olarak adlandırılan donanımlar vasıtasıyla oluşturulmaktadır. Yukarıda da ifade edildiği üzere; elektronik imza (e-imza) ile oluşturulan elektronik veriler, senet hükmünde sayılmakta ve bu veriler aksi ispat edilinceye kadar kesin delil olarak kabul edilmektedir.

Elektronik imza marifetiyle kırtasiye, ulaşım, noter vb. olağan işletme maliyetleri büyük ölçüde azalmakta ve sonuçta işletmenin karlılığı artmaktadır. Zamandan tasarruf en büyük kazanım olarak dikkate alınabilmektedir. Finans sektöründe elektronik ortamın verdiği güven sonucu daha hızlı ve pozitif gelişmeler, e-imza sayesinde gerçekleşebilecektir. Bunun doğal sonucu olarak e-ticaret hacimleri artacaktır. E-imzanın sayısız faydalarından bazıları ise; alım-satıma taraf olan aracıların ortadan kaldırılması, daha kaliteli hizmet sunumu, yeni pazarlara rahat bir şekilde ve güven içinde açılabilme, nihayetinde müşteriye daha ucuz ve daha hızlı servis imkanı sağlanmasıdır.

Bireysel ve/veya kurumsal e-imza talepleri, Elektronik Sertifika Hizmet Sağlayıcı (ESHS) olarak faaliyet gösteren firmalar tarafından yerine getirilmekte olup bu alanda faaliyet göstermek isteyen firmalara gerekli şartları taşıdığının anlaşılması halinde “Telekomünikasyon Kurumu” tarafından izin verilmektedir.

İlimizde, Van SMMM Odası bünyesinde, Elektronik Sertifika Hizmet Sağlayıcı (ESHS) olarak faaliyet gösteren bir firma tarafından, başta odaya kayıtlı meslek mensupları olmak üzere bu alanda talebi olan tüm şahıs ve firmalara, yerinde e-imza hizmeti sunulmaktadır.

Bazı vergi ve sosyal güvenlik yükümlülüklerinin yerine getirilmesi ile ilgili süreleri uzatarak bazı hakların kullanılması ile ilgili süreleri belirli bir süre durduran uygulama, “Mali Tatil” olarak tanımlanmaktadır. Mali Tatil ile ilgili uygulama 28.03.2007 tarihinde 5604 sayılı “Mali Tatil İhdas Edilmesi Hakkında Kanun”un yayımlanması ile uygulama alanı bulmuştur. 3568 Sayılı yasaya göre yetki almış meslek mensuplarının uzun yıllar dillendirdiği bu uygulama, her yıl temmuz ayının birinden yirmisine kadar (yirmisi dahil) malî tatil olarak uygulanmaktadır. Haziran ayının son gününün tatil günü olması halinde, malî tatil, temmuz ayının ilk iş gününü takip eden günden başlamaktadır. Bu bağlamda, içinde bulunduğumuz yıl 30 Haziran 2013 gününün pazar gününe rastlaması nedeniyle mali tatil, 02-20 Temmuz 2013 günleri arasında uygulanacaktır. Fakat 20 Temmuz 2013 günü, Cumartesi gününe rastladığından mali tatil 22 Temmuz Pazartesi akşamı sona erecektir. 5604 sayılı Kanun’a göre, son günü mali tatile rastlayan süreler, mali tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren yedi gün uzamış sayılmaktadır. Mezkur yasaya göre “Gümrük idareleri, il özel idareleri ve belediyeler tarafından tarh ve/veya tahsil edilen vergi, resim ve harçlarla ilgili olarak malî tatil uygulanmaz.” hükmüne yer verilmiştir. Kaynak Kullanımını Destekleme Fonu kesintilerine ilişkin olarak verilmesi gereken bildirimlerin verilme ve ödeme süreleri de mali tatil nedeniyle uzamamaktadır.

İkmalen, re’sen veya idarece yapılan tarhiyata ilişkin olup vadesi mali tatile rastlayan vergi, resim ve harçlar ile vergi cezaları ve gecikme faizlerinin ödeme süresi, mali tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren yedi gün uzamış sayılmaktadır. Keza İkmalen, re’sen veya idarece yapılmış olan tarhiyatlara karşı mükelleflerin uzlaşma talep etme veya cezada indirim talebinde bulunma süresi, vergi/ceza ihbarnamesinin tebliğ tarihinden itibaren otuz gün olup başvuru süresinin son gününün mali tatile rastlaması halinde söz konusu süre, mali tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren yedi gün uzamış sayılmasına rağmen dileyen mükelleflerin, adlarına tarh edilen vergi ve kesilen cezalara karşı mali tatil süresi içinde de uzlaşma veya cezada indirim talebinde bulunabilmesi imkanı tanınmıştır.

Kamu idare ve müesseseleri ile gerçek ve tüzel kişilerden vergilendirmeye ilişkin olaylarla ilgili olarak Maliye Bakanlığınca veya vergi dairesince devamlı bilgi verme çerçevesinde istenecek bilgilerin verilmesine ilişkin sürenin son gününün mali tatile rastlaması halinde anılan süre de, mali tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren yedi gün uzamış sayılmaktadır. Vergi Usul Kanunu’nun 219. maddesinde sözü edilen muamelelerin defterlere kayıt zamanı süreleri de aynı şekilde, mali tatil süresince işlememektedir.

5604 Sayılı yasaya göre dava açma süreleri bakımından da kolaylıklar getirilmiş olup, dava açma süresinin mali tatile rastlaması halinde süre, mali tatil süresince işlememektedir. Mali tatil nedeniyle uzayan dava açma süresinin son gününün 2577 sayılı yasa uyarınca çalışmaya ara verme süresine rastlaması durumunda ise dava açma süresi, çalışmaya ara vermenin sona erdiği günü izleyen günden itibaren yedi gün uzamaktadır. Mezkur yasanın 1/5. fıkrasında, “Tatil süresince, vergi ve ceza ihbarnameleri ile mahsup taleplerine yönelik olanlar hariç, bilgi isteme talepleri mükelleflere, vergi ve ceza sorumlularına bildirilmez. Ancak tatil süresi içinde gerçekleşen tebligat işlemlerinde süre, malî tatilin son gününden itibaren işlemeye başlar.” hükmü yer almaktadır.

Mali tatilin sona erdiği günü izleyen yedi gün içinde biten bu madde kapsamındaki kanuni ve idari süreler, malî tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren yedinci günün mesai saati bitiminde sona ermiş sayılmaktadır.

Sosyal Güvenlik Kurumu’na verilmesi gereken tüm bildirimlerin yasal olarak verilmesi gereken sürenin son gününün mali tatile rastlaması halinde bildirimlerin verilme süresi, mali tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren yedi gün uzamış sayılmaktadır. İş kazası ve meslek hastalıklarının bildirilmesi ise Mali Tatil kapsamında kabul edilmemektedir. İş kazası ve meslek hastalıkları bildiriminin, iş kazaları ve meslek hastalıklarının bildirilmesine esas Vizite Kağıdı, Sigortalı Hesap Fişi ve Çalışamazlık Belgesi tanzimine ait yükümlülüklerin, eskiden olduğu gibi üç iş günü içerisinde Sosyal Güvenlik Kurumu’na bildirilmesi zorunludur.